dedikodu başkalarının hakkında konuşmaktır. iyi ya da kötü konuşmak fark etmiyor, arkasından konuşmak yeterlidir. insanın içinden gelir bazen birilerinden bahsedip rahatladığını zanneder, hatta kimi zaman o kadar ileri gidilir ki yalandan uydurmalar yapılıp inanılmaya başlanır ve hızla yayılır.
dedikodu kadar yayılabilen başka bir şey olduğunu sanmıyorum, bazen birine sinirlenip ondan hıncınızı almak için dedikodu yaparız, konuştukça rahatlatır sanki o insanın üzerinde tepiniyor gibi. hatta o kadar çok sinirlenmişizdir ki bu dedikodunun anlık olması yetmez yayılsın ister olan bişeyi abartır abartır başkalarına göndeririz.
dedikodu kötüdür ama yapan insanıda rahatlatır, sadece konuştuklarıyla değil duyduklarıyla da içini rahatlatır insan. bir başkasının hakkında aa a dedirtecek herhangi birşey yeterlidir.
doğru olması da gerekmez, ne olursa olsun dedikodu olsun işte.
birde şu dedikodu suratı vardır ki hıım dedirten hani, işte o an insan duyduğunu kaydedip kendinden tuz biber ekleyip yaymaya depoladığı andır.
çok iyi malzeme çıkar bazen, o onunla konuşmuş, o gelmiş öyle yapmışlar, o geçen gün öyle demiş, kavga etmişler, sevmiyorlarmış, geçerken görmüşler, hiç iş yapmazmış, evi bok götürürmüş..
insan böyle başkalarının kötülüklerinden bahsettikçe kendini yüceltir, kendiyle kıyaslar rahatlar.. yada öyle zanneder :)
ama dedikoducununda bi düşmanı vardır. laf taşıyıcılar !
işte onlar laf taşımakla kalmayıp lafı doğaçlama taşıyarak, lafda bahsedilen insana kadar götürürler..
''benden duymuş olma ama şu senin hakkında şöyle diyor..''
işte bu laf o dedikoducunun gün gelir devran döner halidir.
dedikodu yapmasının dışında yaptığı dedikodu yaptığından çok farklı bir şekilde yayılmıştır.
size dedikodu yapmayın deme gibi bir şansım yok. çünkü dedikodu yapmaya hakim olanı göremedim. ama siz yaptığınız dedikodunun doğaçlama katılamayacak bir dedikodu olmasına dikkat edin de başınız yanmasın. fakat başınızın yanmasını çok isterim. :D
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder